वीरांचा कैसा असे वसंत

कवयित्री सुभद्राकुमारी चौहान यांच्या 'वीरों का हो कैसा वसन्त' या कवितेचा मी भावानुवाद करण्याचा प्रयत्न केला आहे .

येतसे हिमालयातून आव्हान |
 उफाळून येई सागरा उधाण |
क्षितिज असो की नभ अनंत|
पुसति सारे दिग दिगंत|
वीरांचा कैसा असे वसंत|

सजली वने लेऊन अनेक रंग |
फुलातुनी दरवळे नव सुगंध|
वसुधेचे पुलकित हर एक अंग|
पण देशमन दिसे सचिंत|
वीरांचा कैसा असे वसंत|

भरे कोकीळ तो मधुर तान |
भ्रमर गुंजरावात करिती गान|
निवडा विलास की रण अनंत|
वीरांचा कैसा असे वसंत|

हाती मधुघट की क्रुपाण|
यौवनांगा की धनुष्य बाण |
हीच समस्या होत दुरंत  |
वीरांचा कैसा असे वसंत|

आता इतिहासा मौन त्याग|
लंके का तुजला लागे आग|
हे कुरुक्षेत्रा आता जाग जाग|
सांग तुझे अनुभव अनंत|


हळदीघाटाच्या शिळांनो या |
सह्याद्रीच्या दुर्गानो या |
शिव-प्रताप गाथानो या|
जागवा आज त्या स्मृति ज्वलंत|
वीरांचा कैसा असे वसंत|
-
परिमल विश्वास गजेंद्रगडकर 

१०/०१/२०११ 

१०/१/२०११

काय म्हणावे सांगा पांचालीच्या र्दुभाग्याला

द्रौपदी स्वयंवराकरिता अति अवघड पण रचलेला।वेधेल अचुक लक्ष्याला वरणार याज्ञसेनी त्याला |
सुकुमारी ती सजलेली जणू रती मदनाची अवतरलेली।जशी कुमुदिनी फुले पाण्यात खळी गालावर फुललेली।

भारतवर्षीचे राजे होते त्या सभेत जमलेले।बनविण्या तिज अर्धाँगी काही जण आसुसलेले।
परी बिकट तो मत्स्यवेध ना कुणास जमला | लाविता प्रत्यंचा धनुला दम कित्येकांचा फुलला।


वांझ ठरे का वीर प्रसवा भारतभूमी | की या धरेवर दुष्काळ वीरांचा पडला |
पाहुन दृश्य समोरी द्रुपद ही चिंतीत बनला। जिंकील जो पणात असा का नरसिंह भारती नुरला।


तितक्यात उठे पदरव सामोरा ये नरपुंगव। दानवीर म्हणती ज्याला तो कवचधारी सुर्यकुलोद्भव
सुवर्णासम ज्याची कांती वज्रासम ज्याचे बाहु।कुंडले शोभती  ज्याला तो सव्यसाची अजानुबाहु।


उचलुनी धनुष्य हाती अंगराज शरसंधाना सिध्द होई।तितक्यात कटु स्वर एक कानी कर्णाच्या येई।
भर सभेत गर्जे द्रुपदकन्या वरणार न मी सुतपुत्राला। मृत्तिकेत न शोभे मोती हंसिनी न मिळे कावळ्याला।


सूतपुत्र कि राजकुमार जन्म तर दैवाने मिळतो |कुणा नशिबी फुलांच्या पायघड्या अन कुणा वनवास  मिळतो |

परिस्थितीच्या ऐरणीवर अडचणींचे जो घाव झेलतो  |संकटाच्या मुशीतूनच तर तो खरा  नरवीर जन्मा येतो | 

पुरुषार्थ म्हणती कशाला ना ठावे खुळ्या द्रौपदीला।सुतपुत्र म्हणत जिने अव्हेरले सुर्यपुत्राला |
दुराभिमानापोटी जिने लाथाडिले सौभाग्याला। काय म्हणावे सांगा पांचालीच्या र्दुभाग्याला।

©परिमल विश्वास गजेंद्रगडकर 

०२/०४/२०११ |

वीरों को नमन

कठनाइयों की चले आँधी अड़चनें बन जाए तूफान|
फिर भी ना ढले जो पथ से कहलाते वो ही वीर महान|
चाहे आकाश से बरसे आग या तीरों की हो बौछार|
मातृभूमि के लिए झेलते सिने पे शत शत प्रहार|
पत्ता बने भाला हर डाली बन जाए तलवार|
जब देश पर मर मिटने को हर इंसान हो तय्यार|
स्वतंत्रता के लिए जिन्होने कष्ट सहे अपरंपार|
उन वीरों को सर झुकाके नमन करूँ मैं सैंकड़ो बार|
 ©परिमल विश्वास गजेंद्रगडकर

१६/१२/२०१०

'जिथे गवताला भाले फुटतात'  या नाटकाच्या शीर्षकावरून मला या ओळी सुचल्या.या ओळी मी गेल्या वर्षी बांग्लादेश विजयदिवसाच्या दिवशी लिहिल्या होत्या. परवा २३ मार्चला मी या ओळी माझ्या कंपनीतील ब्लॉग वर टाकल्या होत्या. आज इथे लिहितोय.

दोस्तों का साथ

दुश्मनों ने शुरू किया है रह पर कांटे बिछाना |

खुदा भी शायद  चाहता है बन्दे को अपने आजमाना|

राह पर आते संकटोसे डरनेवाले हम नहीं |

जिंदगीसे मुंह मोड़ कर जानेवाले हम नहीं |

दोस्तों के साथ रहते होती है हर मुश्किल आसान|

साथ चलने पर पायेगा कारवां अपना मुकाम |

ऐसे ही निभाते रहना दोस्ती का फर्ज यारों |

दोस्तों के साथ में सह जायेंगे मुश्किलें हजारों

©परिमल विश्वास गजेंद्रगडकर

२०/०२/२०११

फरक कुठे पडला आहे

लहानपणी मी बाबांचा हात धरून मंदिरात जायचो|

त्यांचा हात धरून देवाला प्रदक्षिणा करायचो|

आताही मी त्यांच्या बरोबर मंदिरात जातो|

मंदिराच्या वाटेवर थकल्यावर त्यांना हात देतो|

आधराचा हात बदलला म्हणून फरक कुठे पडला आहे|

बापलेकाच्या नात्यातला विश्वास अजुन तोच आहे|

लहानपणी चौपाटीवर आईकडे पाणीपुरीचा हट्ट धरायचो|

नाही म्हणाली तरी सोबत पाणीपुरी खायला लावायचो|

परवा चौपाटीवर आईने मला पाणीपुरी मागितली|

मनसोक्तपणे खा म्हणालो तेव्हा ती गोड हसली|

पाणीपुरी मागणारा बदलला तरी फरक कुठे पडला आहे|

मायलेकाच्या नात्यातला मायेचा ओलावा तोच आहे|

तेव्हा भाउबीजेला बाबंकडून ओवळणीचे पैसे घ्यायचो|

ओवळणी द्यायच्या आधी  ताईला खूप चिडवायचो|

कमावता झाल्यापासून तिला काय पाहिजे विचारतो|

मात्र ब्लेकबेरीची मागणी नोकियावर भागवतो|

ओवळणी बदलली तरी फरक कुठे पडला आहे|

राखीच्या धग्यांमधला प्रेमळ बंध तोच आहे|

लहानपणी धाकटयावर दाद्ागिरी करायचो|

पण कुणी त्याला रागावला की पाठीशी घालायचो|

काल तोच धाकटा जेव्हा परीक्षेला निघाला|

पायाशी झुकून दादा आशीर्वाद दे म्हणाला|

थोरला असो की धाकटा फरक कुठे पडला आहे|

भावाकरता वाटणारी कळकळ  तीच आहे|

कॉलेजात भेळपुरीवर वाढदिवस साजरा व्हायचा|

बसथांब्याच्या टपरीवर गप्पांचा तास रंगायचा|

आजही वाढदिवसाला पहाटेच प्रत्येकाचा फोन येतो|

सेलिब्रेष्नच्या निमित्ताने पुन्हा मित्रांचा मेळा भरतो|

शाळा कॉलेज संपुनही फरक कुठे पडला आहे|

मित्रांसाठीचा जिव्हाळा अजूनही तोच आहे|

जवळ असा की दूर , नाती रक्ताची की मनाची फरक कुठे पडतो|

मायेच्या आपल्या माणसांसाठी जीव आपोआप तळमळतो|

-

परिमल विश्वास गजेंद्रगडकर

१२/३/२०११

लढण्याची जिद्द बाकी आहे

हजार घाव झेलूनही खिंडीत बाजी बाकी आहे 

जोवर येत नाहीत तोफांचे आवाज तोवर लढण्याचा हट्ट बाकी आहे

पडला जरी वज्रगड तरी पुरंदरवर मुरारबाजी बाकी आहे 

कंठनाल छेदुनही झुंजणारा देह बाकी आहे

घात करूनही आप्तांनी साथीस सह्याद्री बाकी आहे

कैद होवूनही शंभू अंतरी स्वराज्य बाकी आहे

एक लढाई संपली तरी युद्ध अजून बाकी आहे

जरी पराभव झाला क्षणभर तरी लढण्याची जिद्द बाकी आहे

-

परिमल विश्वास गजेंद्रगडकर

२१/०१/२०११

"बचेंगे तो और भी लडेंगे" या मराठी बाण्याच्यावरून स्फुरलेल्या ओळी